Inspiratiereis trainers toolkit

Lezenswaardig essay en presentatie uitgeschreven met beeldmateriaal op basis van dit vraagstuk:

Op welke wijze kunnen de begrippen compassie en resonantie onze inspiratie als
geestelijk verzorger voeden met het oog op het aanraken van het ‘geheimenis van het
leven’ van de ander en onszelf? En in hoeverre kan design thinking hier een positieve
bijdrage aan leveren?

De mens is als een huis met zeven kamers. Zeven kamers die staan voor je dagelijks
leven. Stel je het zo voor: iedere dag van je leven verblijf je korter of langer in een van
deze kamers. Er is een kamer van werk en leren. Een kamer van ontspanning en een
kamer van dromen. Een kamer van bezinning, één van creatief zijn, spelen en een kamer
van (ver)zorgen en tot slot één van communiceren. In al deze kamers verblijven we.
Gedurende een dag, een week, een jaar, een leven. Resonantieruimte, dat is het
kenmerkende woord voor wat je in deze kamers hopelijk aantreft.
2
We betreden niet alle kamers even vaak. Maar soms zou dat wel wenselijk zijn. Want in
een wereld die steeds complexer en sneller lijkt te worden, groeit de behoefte aan
betekenisvolle verbinding. Verbinding met onszelf, met anderen, en met de wereld om
ons heen Ik ervaar in mijn werkpraktijk als geestelijk verzorger een diep verlangen en
misschien wel noodzaak om recht te doen aan dat wat je opmerkt aan zinloosheid,
vervreemding, afwezigheid van resonantie. Om als geïnspireerd en inspirerend mens
iedere ontmoeting opnieuw vorm te geven. Om recht te doen aan ogenschijnlijk simpele
vragen:
• Op welke plek voel jij je thuis?
• Op welke manier maak jij je omgeving een stukje mooier?
Voorzichtig ben ik gaan zoeken naar voorlopige antwoorden die weerklinken met
de diepe wens om de ander werkelijk nabij te kunnen zijn. En vandaag neem ik
jullie mee op deze zoektocht.

Beatrijs Hofland